Niejednokrotnie zdarza się, że dłużnik będący osobą fizyczną jest właścicielem lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, w którym zamieszkuje. Załóżmy sytuację, że osoba ta posiada bardzo duże zobowiązania finansowe jak na zwykłego konsumenta np. sięgające kilkuset tysięcy złotych. Osobę taką za pośrednictwem komorników sądowych ścigają wierzyciele. Zaczynają pojawiać się widma licytacji komorniczej owego lokalu mieszkalnego, czy też domu jednorodzinnego. Komornicy są wprawieni w takich licytacjach. Obywają się one przeważnie na podstawie krzywdzących dłużnika wycen owej nieruchomości i na kolejnych terminach licytacyjnych, co znacznie zmniejsza zaspokojenie wierzycieli, a jest działaniem krzywdzącym dłużnika.
W opisanej sytuacji na skutek posiadanego zadłużenia dłużnik liczy się z realną możliwością utraty swojego mieszkania na warunkach licytacji komorniczej, na które nie ma większego wpływu. Dłużnik przecież przeważnie nie zna się na skomplikowanych procedurach prawnych, a sytuacja po prostu go przerasta. Konkludując, to w opisanej sytuacji dłużnik posiada problem i świadomość, że jego lokum licytowane będzie za bezcen. Z poddania się sądowemu postępowaniu egzekucyjnemu dłużnik nie ma dla siebie nic. Tymczasem na gruncie prawa upadłościowego w ramach upadłości konsumenckiej istnieje regulacja zabezpieczająca interesy mieszkaniowe dłużnika (upadłego), która przy licytacji lokum wydaje się być bardziej korzystna dla jego interesów majątkowych. Zgodnie z przepisem art. 342a Prawa upadłościowego:
1. Jeżeli upadły jest osobą fizyczną i w skład masy upadłości wchodzi lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje upadły, a konieczne jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych upadłego i osób pozostających na jego utrzymaniu, z sumy uzyskanej z jego sprzedaży wydziela się upadłemu kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za okres od dwunastu do dwudziestu czterech miesięcy.
2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, na wniosek upadłego, określa sędzia-komisarz, biorąc pod uwagę potrzeby mieszkaniowe upadłego, w tym liczbę osób pozostających na jego utrzymaniu, zdolności zarobkowe upadłego, sumę uzyskaną ze sprzedaży lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego oraz opinię syndyka. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
3. Jeżeli fundusze masy upadłości na to pozwalają, a opuszczony przez upadłego lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny nie został jeszcze zbyty, sędzia-komisarz może przyznać upadłemu zaliczkę na poczet kwoty, o której mowa w ust. 1.
Tak więc, jeżeli stałeś się niewypłacalny i spełnione są przesłanki do ogłoszenia upadłości konsumenckiej, a w skład twojego majątku wchodzi lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny to bardziej opłacalnym jest poddanie się licytacji owego lokum w ramach procedury istniejącej w postępowaniu upadłościowym, gdyż Twoje interesy mieszkaniowe i pośrednio majątkowe będą zaspokojone. Wystarczy złożenie wniosku do sędziego – komisarza i uruchomiona zostanie procedura wydzielenia kwoty na cele mieszkaniowe z masy upadłości po sprzedaży mieszkania czy też domu. Praktyka wykazuje, że wydzielone kwoty w zależności od realiów danej sprawy wahają się od 20 do nawet 50 tysięcy złotych wypłacanych jednorazowo.
Sposób wydatkowania tak uzyskanych środków nie jest weryfikowany. Tak czy inaczej w opisanej na wstępie sytuacji utracisz mieszkanie z tym, że w ramach egzekucji sądowej pokryjesz wszelkie koszty, a w ramach opisanej procedury na gruncie upadłości konsumenckiej zapłacą Tobie i nie będą pytać co zrobiłeś z tak uzyskanymi środkami.
Skontaktuj się z nami
Znajdź nas na facebooku!
Polityka prywatności i cookies
© 2022 powered by DG9 Sp. z o.o.